فیلم تله خرگوش (2025)

تله‌ی خرگوش (Rabbit Trap – ۲۰۲۵)

صدایی که درونت رسوخ می‌کند؛ تجربه‌ای از وحشت فولکلوریک و روان‌شناختی

فیلم «تله‌ی خرگوش (Rabbit Trap – ۲۰۲۵)» نخستین اثر بلند سینمایی برین چینی (Bryn Chainey)، کارگردان بریتانیایی، است. این فیلم در ژانر وحشت فولکلوریک (Folk Horror) ساخته شده و با ترکیب روان‌درام، رازآلودگی و هراس صوتی، مرز میان واقعیت و افسانه را از میان برمی‌دارد.

داستان در ولز سال ۱۹۷۶ رخ می‌دهد؛ جایی که یک زوج موسیقی‌دان برای خلق آثار تجربی به دل طبیعت پناه می‌برند، اما ناخواسته دریچه‌ای به دنیای ناشناخته و هراس‌آور باز می‌کنند. در این فیلم، صدا تنها یک ابزار نیست، بلکه حضوری نفوذگر و گاه هراس‌آور است که ذهن و روح انسان را می‌کاود.

خلاصه داستان

دارسی (Dev Patel) و دَفن (Rosy McEwen) از لندن پرهیاهو می‌گریزند و به کلبه‌ای دورافتاده در ولز می‌روند تا در سکوت طبیعت، الهام برای آثار موسیقایی‌شان بیابند.

در یکی از گشت‌وگذارها، دارسی حلقه‌ای از قارچ‌ها — نشانه‌ای از دایره‌ی پریان — پیدا می‌کند و با کنجکاوی ناخواسته، نیرویی باستانی را بیدار می‌سازد.

پس از آن، کودکی مرموز و بی‌نام وارد زندگی آن‌ها می‌شود. حضوری که ابتدا بی‌ضرر می‌نماید اما به تدریج رفتارهای غیرقابل توضیح از خود نشان می‌دهد و مرز میان واقعیت، وهم و اسطوره را فرو می‌ریزد.

تحلیل داستان

مفاهیم و نمادگرایی:

• صدا به‌عنوان خاطره و هراس: صدا در فیلم تبدیل به موجودی زنده می‌شود؛ استعاره‌ای از خاطرات سرکوب‌شده، اضطراب و تروما.

• افسانه و فولکلور ولزی: حضور کودک ناشناس یادآور پریان ولزی (Tylwyth Teg) و نیروی طبیعت است که تمدن را به چالش می‌کشد.

• خلوت، خلاقیت و وسواس: سکوتی که آن‌ها به دنبال آن هستند، به تدریج به تله‌ای برای جنون و وسواس تبدیل می‌شود.

• پدر و مادری، هویت و فقدان: رابطه زوج با کودک غریبه استعاره‌ای از خلأهای عاطفی و گذشته‌های دردناک است.

تکنیک‌های روایی و سینمایی:

• روایت مینیمالیستی و پرابهام: نشانه‌گذاری به جای توضیح مستقیم، ذهن تماشاگر را درگیر می‌کند.

• طراحی صوتی و تضاد سکوت و نویز: صدابرداری Graham Reznick فضایی تهدیدآمیز می‌آفریند که حتی سکوت را ناآرام می‌کند.

• تصویرسازی بصری: فیلم‌برداری Andreas Johannessen با رنگ‌های سرد و مه‌آلود حس انزوا و بلعیده شدن انسان توسط طبیعت را تقویت می‌کند.

• رویا و خاطره به جای واقعیت خطی: تدوین غیرخطی و تصاویر کابوس‌گونه، تماشاگر را میان رؤیا و واقعیت سرگردان می‌کند.

نظر منتقدان

تحسین‌ها:

• Variety: ترکیبی مسحورکننده از موسیقی، اسطوره و ترس.

• RogerEbert.com: ترس ساخته‌شده با صدا و فضا به جای ترس ناگهانی.

• Daily Dead: اثری غم‌انگیز و افسونگر با زیبایی‌شناسی صوتی منحصر به فرد.

نقدها:

• The Guardian: نیمه دوم فیلم گاهی بیش از حد مبهم و فاقد انسجام روایی است.

• The A.V. Club: «زیبا اما کند»؛ تجربه‌ای حسی بیش از داستانی خطی.

درباره عوامل فیلم

• کارگردان و نویسنده: برین چینی (Bryn Chainey)

• تهیه‌کنندگان: الیجاه وود و دنیل نوا (SpectreVision)

• بازیگران اصلی:

  • دِو پاتل (Dev Patel) — دارسی

  • روزی مک‌اوِن (Rosy McEwen) — دَفن

• موسیقی: لوکرسیا دالت (Lucrecia Dalt)

• ژانر: وحشت فولکلوریک / روان‌شناختی

نکات و دانستنی‌های جالب

• ایده فیلم از تجربه‌های شخصی کارگردان با افسانه‌های کودکی در ولز الهام گرفته شده است.

• اکران در بخش نیمه‌شب جشنواره Sundance 2025 با استقبال تماشاگران ژانر وحشت هنری روبه‌رو شد.

• عنوان فیلم استعاره‌ای دوگانه است: «تله» هم اشاره به دام شکار خرگوش و هم به دام روانی انسان دارد.

• صحنه‌های طبیعت در شمال یورکشایر فیلم‌برداری شد تا حس انزوای مطلق منتقل شود.

جمع‌بندی

تله‌ی خرگوش (Rabbit Trap – ۲۰۲۵) بیش از آنکه درباره هیولا یا ارواح باشد، درباره‌ی ترس‌های درونی انسان است: ترس از خود، سکوت و یادآوری.

فیلم ممکن است برای مخاطبانی که به دنبال داستان سرراست هستند، چالش‌برانگیز باشد، اما برای دوستداران سینمای شاعرانه، فولکلور و وحشت روان‌شناختی تجربه‌ای منحصر به فرد و عمیق است.

در نهایت، «تله‌ی خرگوش» نه فقط عنوان فیلم، که استعاره‌ای از وضعیت انسان معاصر است: ما به دنبال آرامش می‌رویم، اما همان سکوت، ذهن ما را می‌بلعد.